PLANTY MIEJSKIE
OPIS PROJEKTU * HARMONOGRAM REALIZACJI * GALERIA ZDJĘĆ * POWRÓT
Forma zagospodarowania plant i rynku staromiejskiego przed rewitalizacją:
Bolesławieckie planty mają formę pierścienia otaczającego starówkę. Zostały one wpisane do Wojewódzkiego Rejestru Zabytków dnia 24 kwetnia 1995 roku z numerem - 1205/J i podlegają ochronie konserwatorskiej. Część terenów dawnych „ogrodów” wypoczynkowych plant jest obecnie pozbawiona funkcji. Szczególnie dotyczy to fragmentów na starasowaniach, położonych powyżej i nieco na uboczu od głównych ciągów komunikacyjnych. Jedynie park pełni funkcję wypoczynkową. Reszta terenów to ciągi komunikacyjne.
Brakuje powiązania funkcji plant z ofertą obiektów znajdujących się na ich terenie i w najbliższym otoczeniu tj. sala koncertowa, Muzeum Ceramiki, teatr miejski, łaźnia miejska i basen kryty, gastronomia. Istotne jest wzmocnienie roli plant jako parku ogólnomiejskiego, w powiązaniu z programem wymienionych obiektów, by spowiły kompleks o szerokim programie rekreacyjno - wypoczynkowym, sportowym, dydaktycznym i kulturalnym.
Zachowała się znacząca część starodrzewu założenia, w tym pochodzące z różnych okresów fragmenty układów alejowych. Poza terenem parku w zasadzie brak jest aranżacji roślinnych typu parkowego, dominują zniszczone trawniki.
Układ komunikacyjny jest współczesny, poprzecinany siecią utwardzonych „skrótów”. Przebieg ciągów pieszych i pieszo jezdnych wynika z obecnych potrzeb, częściowo tylko nawiązuje do stanu z lat dwudziestych i trzydziestych XX w. Dominują nawierzchnie asfaltowe, występują także betonowe, z płyt i kostki betonowej oraz żwirowe. Niskie walory estetyczne oraz ogólnie zły stan techniczny narzucają konieczność usunięcia ich z całości terenu plant. Teren rynku po rewaloryzacji zyskał nawierzchnię z kostki granitowej z elementami z kostki bazaltowej. Kostka granitowa została zastosowana także na skwerze przed teatrem, w niewielkich fragmentach także przy ul. Piaskowej oraz Partyzantów.
Na terenie plant funkcjonują dwie fontanny:
- fontanna przed teatrem, niedawno rewaloryzowana, ma formę zbliżoną do oryginału, wymaga prac konserwacyjno - zabezpieczających,
- fontanna na terenie parku przy murze, która zachowała nieckę w historycznej formie. Zamiast dawnej rzeźby w kształcie czapli siedzącej na kuli jest obecnie metalowy dość zniszczony tulipan, który powinien zostać przeniesiony (być może do muzeum – jest to rzeźba autorstwa rodzimego twórcy). Należy powrócić do figury ptaka, wiąże się ona bowiem z dawną funkcją tej części parku – zoo i ptaszarni.
Istotnym problemem jest stan murów obronnych, na których widać nawarstwione zabrudzenia, niewłaściwe uzupełnianie ubytków, wkręty betonowe, nieszczelne lub nadmiernie widoczne fugi cementowe, wykruszenia i złuszczenia elementów kamiennych. We wnętrzu niektórych baszt rośną samosiewy drzew.
Aktualny stan plant, na który składają się m.in. zły stan niepasujących do historycznego charakteru obiektu nawierzchni większości alei (nawierzchnie asfaltowe, kostka płyty betonowej), skąpe wyposażenie oraz niepełny układ komunikacyjny i ograniczony program, sprawia, że potencjał tego cennego i znanego obiektu nie jest w pełni wykorzystywany.
Do czynników, które determinują potrzebę wykonania rewitalizacji plant należą:
- Bardzo ubogi stały program obiektu,
- Częściowo zatarty układ kompozycyjny zarówno w części krajobrazowej jak i geometrycznej,
- Niski standard zagospodarowania odpowiadający zieleni towarzyszącej zabudowie a nie zieleni parkowej,
- Pogarszający się stan nawierzchni, które nie spełniają obecnych standardów doboru i utrzymania nawierzchni w obiektach zabytkowych,
- Pogarszający się stan murów obronnych i towarzyszących mu zabytkowych elementów małej architektury (schody, murki, tarasy),
- Brak jednolitych stylistycznie współczesnych - stylizowanych elementów małej architektury (ławki, kosze, tablice inf.),
- Brak jednolitego wzoru latarń,
- Pogarszający się stan zabezpieczenia linii brzegowej stawu,
- Słabe zróżnicowanie pionowe szaty roślinnej,
- Brak kompozycji w układzie krzewów i bylin,
- Zacierający się historyczny układ drzewostanu w części krajobrazowej i geometrycznej w tym degradacja cennych układów alejowych,
- Ubożenie siedliska glebowego,
- Brak trwałej roślinności zadarniającej na skarpach wokół stawu,
- Zanikanie nisz ekologicznych,
- Brak drzew na rynku.
